Sometimes you win, sometimes you lose
Heel veel gekraak op Jamulus, afgelopen zondag. Tenminste, dat begreep ik van veel deelnemers achteraf. Vond ik wel sneu om te horen. Ik weet dat een aantal mensen, Geerten, Folkert, Janien, om er maar een paar te noemen, een hele hoop werk gestoken hebben in Jamulus. En dan gun je deze helden en alle schatjes van Punt Uit een kraakvrije concertzaal.
Helaas. Zo makkelijk geeft de digitale wereld zich niet gewonnen.
Voor mij speelde er nog een persoonlijk drama. Eigenlijk een heel klein, ienie mienie dramaatje, maar ja, daar heb je een blog voor, om nou eens lekker door te zeuren over je eigen ongelukjes. Geef toe, het kleine banale leed is nu eenmaal super aantrekkelijk. Daarom hebben we Story en Privé, daarom hebben we Big Brother en daarom hebben we blogs. Menselijk leed. Huis-, tuin- en keuken-verdrietjes.
Het liep niet lekker. De soul was er niet. Misschien heeft niemand het gehoord. Maar van binnen weet ik zeker, dat iedereen het wel gevoeld heeft. Dat is de kern van het persoonlijke dramagevoel. Het wordt drie keer groter dan dat de werkelijkheid ooit aankan. Gevoel is een ballon. Gevoel kan grenzeloos opgeblazen worden, soms met dramatische gevolgen.
En muziek is helaas één en al gevoel. Waarom zit ik in godsnaam aan zes snaren te plukken. Gemonteerd op een oversized sigarenkistje? Klanken zoemend, woordjes prevelend? En waarom zit aan gene zijde een hele gemeenschap mee te zoemen?
Alles draait om geloof, om soul. Of het nou door de ander gehoord wordt of niet. Voor mij maakt dat nog niet eens zo veel uit. Ik was er zelf maar half. Onzeker. Weinig vertrouwen, geen bezieling. En ja, hier spreekt de drama-queen! Helaas de hoofdpersoon in deze story.
Sometimes you lose, sometimes you win. De omdraaiing in het plot. Aan het eind van de zondagavond kan je hier nog helemaal niet bij. Dan is er alleen maar de gedachte: “Ik ben een totale mislukking. Online zuigt.” En meer van dit soort zwartgallige gedachten.
Een klein dagje later steekt er dan toch weer een lentebolletje narcisje crocusje akeleitje zijn kopje boven de grond. Zing je weer een nieuw of een oud deuntje. En kriebelt het. Denk je: “Er is ook eigenlijk niks mooiers.” En Daar gaat ie weer, een nieuw, kleurig ballonnetje wordt groter en groter…
En wat was er nou helemaal mis gegaan? Waar was dan de vibe? Waarom was ik die zondag mijn mojo kwijt? Achteraf geen idee… not a clue. En dat laten we maar zo. Sometimes you win, sometimes you lose. Always look on the bright side of life.