Zaterdagavond 1 oktober 2011 mocht ik getuige zijn van het optreden van a-capellakoor Punt Uit onder leiding van Herman Groenestein. Het optreden stond in het teken van het 25-jarig jubileum van het koor. Het was een prachtige aaneenschakeling van de veelzijdigheid die Punt Uit in 25 jaar heeft opgebouwd. Het was een mengvorm van gedeelde passie en persoonlijke hoogstandjes. De familiesfeer was duidelijk te proeven en professionals werden met stomheid geslagen. Ondergetekende zat met meerdere gevoelens te kijken naar het optreden en heeft op menig moment een traan over zijn wang laten rollen.
De sfeer van de avond begon lichtelijk gespannen. Een optreden ter ere van het 25-jarig bestaan is ook niet niks. Bovendien was er weer alles aan gedaan om het geheel aan sentimenten over te brengen. Dit jaar was er duidelijk ruimte voor persoonlijke individuele inbreng, en dat voelde warm. De bevlogenheid waarmee Gabriel Enkelaar sprak over het Droomhuis deed mij beseffen waarom mensen strijdvaardig zijn en horen te zijn. Het persoonlijke relaas van Rose Jeronimus als puber beginnend en nu als volwassen vrouw nog steeds gepassioneerd meedoen sprak boekdelen. Het Stekelvarkentje werd ooit ook voor mij en mijn dochter gezongen, het ontroerde mij om het weer te mogen horen.
Voor de pauze werd ik ook geroerd door een terechte onderscheiding; het Wageningse Erezilver voor Herman Groenestein. Luister naar de indrukwekkende woorden van de Wagenings Burgervader van Rumund:
Ter afsluiting een aantal opnames van liedjes voor de pechvogels die niet konden komen. Een prachtig scala aan liederen zijn de avond ten gehore gebracht; een paar daarvan heb ik vastgelegd en deel ik graag met jullie:
Recent Comments