Coming out

Als ik naar buiten kijk, is het volop bezig. Alles is aan het uitkomen. Het zou mij niet verbazen, als op ditzelfde moment hier in mijn eigen stadje Wageningen een mereleitje aan het uitkomen is. A new little blackbird, straks singing in the dead of night.

Martin postte een filmpje van ‘Sir’ Paul McCartney op zijn Facebook. Dik in de zeventig, schat ik. En dan nog heerlijk zingend ‘Once there was a way to get back home! (Tekst goed onthouden? Het gaat om het idee…) Bijna tachtig en dan nog steeds ….

Maar deze blog gaat over pril geluk en niet over oude zoetgevooisde bokken. En dan heb ik het over pril geluk in de gedaante van Sjoerd. Improviserend op ‘Vaste verkering’. Een oude Lou Bandy. Zwaar bewerkt, want, met alle respect Lou, een scheutje blues in het toch wel oubollige origineel doet wonderen. Zouden de erven Bandy nog leven? Dan neem ik alles terug. Hoe het ook zij, go Sjoerd, go, laat het achterste van je tong zien. Kom er maar voor uit, dat het soldatenleven geen pretje is. Dat behoeft dezer dagen weinig toelichting. Alle vaste verkeringen zijn met hun kroost over de grens gevlucht, hun geliefde achterlatend.

En Joop. Vaak geplaagd door hoofdpijn en tegenslag. Daar staat hij op de Grebbeberg en legt een mandje met bloemen. Ach Joop, wat heerlijk dat jij voor ons een solo zingt.

Corinne, onze eigen blackbird. Net uit het koor-ei gekropen. En dan al de snavel wijd open.

Martin. En Joke, en Maarten en .. en… en …

Heerlijk Punt Uit. Heerlijke zangers en zangeressen. Waaghalzen. Mens, durf te leven. Laat je stem horen. Kom ervoor uit. Je leeft maar één keer.

We noemen hem Merel.