PU Uitvliegers 3

Op driekwart (Voor Uitvliegers 2 zie https://www.facebook.com/DamesHeren-953439281406730)

Ik ben op driekwart van ‘La vie en rose’. Het meest beroemde nummer van Edith Piaf, muziek van Louiguy. Op ‘Non, rien de rien’ na, misschien. Beide nummers belichamen wederom het muzikale tweestromenland, Vie en rose: love song. Rien de rien: terugblik op voorbije liefde (hoor ik er in).

La vie en rose wordt voor Lara. Zij had Edith Piaf in haar geestelijke muzikale bibliotheek. Moet via vader of moeder daar terecht gekomen zijn. Beiden muzikale mensen. Dan kom je al gauw bij Edith Piaf uit.

Wel spannend of de versie waar ik nu op driekwart van  ben, ook comfortabel is voor de stem van Lara. We gaan het zien. Wie dan zingt, wie dan zorgt.

Ik heb me gemakshalve op weg laten helpen door een mooie pianoversie die ik van Coen had gekregen. Coen is een schat van een piano leerling, die ik al heel lang mag begeleiden. Hij kan prachtig pianospelen, ondanks zijn leraar 😊. Geen valse bescheidenheid. Ik vind mezelf echt een toffe muzikant, ook op de piano. Maar ik ben geen klavierleeuw en dat is Coen wel.

Dus lekker makkelijk, een mooie versie in C, die inspireert en die het werken eenvoudiger maakt. Maar nu moet Lara wel soleren tot en met de E, niet super hoog, maar je kan je dan niet meer verbergen achter de easy Popstyle, je moet echt je stem gaan laten horen. Edith zelve zingt ‘m anderhalve of twee tonen lager, u hoort haar vast al zingen in uw hoofd. Alt, zo alt….

Op driekwart. Dat betekent dat ik al vele pieken en dalen heb meegemaakt. Eerst een gitaarbegeleiding ontwerpen. Die ook nog leren spelen. In mijn hoofd al drie keer een uitnodiging sturen aan Bert voor een mooie accordeonfantasie. Echt een kolfje naar zijn hand. (Waar zou dat vandaan komen? Altijd gedacht aan een maiskolf, maar opeens, tot mijn schrik, bedenk ik dat een pistoolkolf waarschijnlijker is…)* Dan mag ie (Bert dus) gelijk door met ‘Schtill, die nacht ist ojsgeschternt’ en met ‘het Grebbelied’. Beide nummers schreeuwen om de creatieve accordeonhand van Bert. Dan nog op zoek naar een mooie violiste (Henk wist wel iemand… Altijd leuk om een nieuwe muzikante te ontmoeten.) Finn op de bas. Allemaal cadeautjes, tien keer per jaar Sinterklaas.

Alle nootjes staan op papier. Ik weet zeker dat het mooi gaat worden. Er zitten al drie volle werkdagen in het nummer, misschien wel vier. Proefopname met stemmen gemaakt. Veelbelovend, maar ook pijnlijk rommelig, omdat de timing niet op click is, maar extreem rubato (á la fransoos, versnellen en vertragen.) Ik hoor Finn al vloeken. Hij moet alles recht onder elkaar zetten, met behoud van emotie. En dan Lara nog. Oh meid, ik hoop dat je gaat vlammen. Misschien moet straks alles over, anderhalve toon lager.

La vie en rose. Op driekwart. Nog lang niet gaar dus. Hoogstens een beetje rosé.

https://www.youtube.com/watch?v=rzeLynj1GYM La vie en rose, Edith Piaf

https://www.youtube.com/watch?v=nsQJm0RHeyA la vie en rose, Jazzappella

Uitvlieger Lara

Accordeonfantast Bert

Klavierleeuw Coen

Klavierleeuw

*  Oda heeft dit opgezocht op internet:

Deze uitdrukking is ontleend aan het vroeger algemeen voorkomende kolfspel. Bij dit spel moesten de deelnemers de bal door middel van een stok naar een bepaald doel slaan. Met het kolfje bedoelt men de kolfstok waarmee de bal wordt voortgeslagen. Het kolfspel is al eeuwen oud. Kolfbanen waren vaak bij herbergen opgericht. De herbergiers loofden dan ook prijzen uit om spelers aan te trekken. Het biljart verdrong later het kolfspel.