Look at me

D&H en PU 20210613 en 20210616

En weer is er een liedje op YouTube gezet. Het maakt mij elke keer zo blij. Prachtige ogen in een mysterieus bos. Werk van Anne.
Daarmee kan de song ook echt uitvliegen, het nest verlaten. Na een broedtijd van jaren.

Look at me, look at me
This is not the one I want to be
Look at me, look at me
Nothing shows of what’s inside of me
Look at me, look at me
Something in there trying to break free
Just waiting for your call to
Break down all the fences….

De tekst komt uit mijn eigen hoofd. Ik ben er van gaan houden, het betekent ook echt wat voor mij, zeker als het door mijn eigen zoon gezongen wordt. Maar ik sta er ook een beetje van buitenaf verbaasd naar te kijken. Waarom heb ik zoiets nou eigenlijk geschreven? En wat is het precies wat ik onder woorden wil brengen?

Het is wel grappig dat dit liedje nog is geschreven in ‘koorkelder’ van het oude Wagenings. Ik geloof dat het voor de voorstelling ‘Shooting Stars” was. Een productie van ‘het Raam’, een beetje wilde onderneming van Henk en van mij, met veel hulp van leerlingen en collega’s.

Het waren ook de eerste Engelstalige teksten, want met Nederlands moet je bij de meeste 15- en 16-jarigen niet aankomen… Engels dus. Geschreven met de CICG, de Cross-over Instant Composers Group, klinkt heel interessant. Vonden wij toen ook. Daar zaten we dan, in ons schrijvers keldertje, vijf of zes would-be songwriters, tieners en één beetje muziek- gekke leraar. Het proces was eigenlijk heel leuk en best revolutionair. Om de druk van het creëren niet al te groot te maken, lieten we teksten rouleren. Je kreeg een titel en dan moest je à la minute vier regels dichten. Die moest je dan doorgeven aan de buurman. En de volgende bijeenkomst waren daar dan een aantal regels bijgevoegd.

Het heeft bij mij tot een behoorlijke productie van songs geleid. Ik denk bij elkaar wel een stuk of twintig. Ik gaf dan een aantal regels door en kreeg er weer nieuwe bij van de buurman, maar het eind van het liedje was, dat ik verliefd werd op alle beginnetjes en alle eindjes die er langs kwamen. Ik ging ze allemaal afmaken, en eenmaal afgemaakt waren ze gaan leven. En dan kom je er nooit meer van af.

Uiteindelijk worden zelfs mijn dierbare Dames en Heren en Punt Uiters lastiggevallen met die scheppingsdrang. Van ‘Konijn is dood’ tot en met ‘Speak of nothing’, ooit worden ze vierstemmig…

Look at me, look at me… De binnenkant en de buitenkant, er ligt een verhaal achter, “crying out there, screaming to be found”. Eigenlijk wel honderd verhalen. Voor wie het wil zien en horen.

Volgende keer maar eens op zoek naar Darthula. Mijn licht opsteken bij Daniëlle. Wat heeft die Herder met die tekst willen zeggen? En waarom vond Brahms dat zo interessant?

https://youtu.be/nKpK3JwbtAg Look at me